Voordat we daar woorden aan vuil maken is het tijd voor algemene mededelingen. Na het vertrek van Jari hebben wij al heel snel vers bloed gevonden; Berro Hamelers. Van harte welkom bij de selectie. Dat je het wel mogen bekomen. Berro heeft meteen zijn stempel gedrukt, hij kon zijn voetbalschoenen niet vinden en verscheen met schande 1 minuut te laat. Berro, je moet je voetbalschoenen ook niet verstoppen onder de playboy en sudoku magazines, die berg is niet te penetreren. Maar het had niet uitgemaakt; zoals Raoul het al krachtig meedeelde: “Je staat er sowieso langs”.

Maar goed, klokslag 09:00 stond de rest wel allemaal gereed op het kerkplein. Op tijd en zoals altijd heeft John het weer scherp in de gaten dat Eddie stipt op tijd kwam aanrijden in zijn stikstof spuitende SUV. Toch ontbrak nog 1 koppie. De gifbeker namelijk is nog niet leeg bij onze Sjowie. Er echode al over het kerkplein: “Dea het wer staon boeze in de Maert op zaoterdigaovend”. John liet hier uiteraard geen gras over groeien en stelde meteen een taskforce op; bestaande uit Mike en “Sjowie ziene mam”. Zij hadden ook maar 1 doelstelling: “dea kel oet bed stampe”. Met slippers en al werd hij in Mike’s bolide gejaagd, en met de hitmedley van Jannes op de radio scheurde ze met 130 km per uur de snelweg op, richting het beloofde land van Cuijk, waar zich een klein gemeenschap bevind: Haps.

Even de statusupdate, want er zijn een paar veranderingen. Onze Zwezerik is afwezig; daarvoor in de plaats, in “hert en niere unne echte VVV supporter”, Niels Schrofbsorssfsdbges. Tegen de verwachtingen in is Ron ook aanwezig, ondanks een recente verstandskies operatie. Met 5 ibuprofen, ’n croissant en wat zaore koffie is deze jongen weer volledig opgelapt. Ook onze trainer Roel was weer van de partij. Dan de afwezigheid van onze leider Daan, die mocht een potje meevoetballen met het derde elftal en Jacko Jacko moest met de harpoen op pad bij de visvijver.

Onze tegenstander is dus Haps 3; mijlenver gesitueerd in het verre Oost-Brabant. Wat kunnen wij vertellen over Haps 3? Ze hadden maar 4 punten; dus als je ranglijst bril zou opzetten mag je conservatief concluderen dat er wellicht wat te halen valt. Met die gedachte bereidt John de bespreking voor, hij sprak optimistisch, motiverend en oordeelde de wedstrijd van te voren als: “Kansrijk”. Wederom geen wekker van Raoul.

Met moed en vastberadenheid betraden wij het veld. We werden echter verrast met de afwezigheid van cornervlaggen; die moesten nog gehaald worden. Terwijl deze gehaald werden uit de bunkers van Hapse Boys observeerde trainer Roel heel scherp de overeenkomsten tussen een Alpaca (die keurig achter Nellie zijn doel stonden) en Raoul, namelijk het fraaie kapsel. Mocht het nog niet opgevallen zijn; boven het referentiemateriaal.

De eerste helft liep totaal niet. Dat terwijl er voorspeld werd dat Haps 3 voetbalt ons eigen Derd; en die voorspelling was vrij accuraat. Echter deden wij er niks mee, want “ut twed” worstelt nog altijd met het maken van individuele fouten maar ook effectief communiceren is nog altijd een kriem. Zo leidde het laatst genoemde tot veel dode spelmomenten op voor de tegenstanders. We gaven gratis corners weg alsof het Black Friday deals waren. Voor je het wist was het binnen 12 minuten 3-0 (oorzaken: foutieve paas; slechte positionering en dekkingsfout leidend tot een vrije trap); een score om van te huiveren.

Na 25 matige minuten pakten wij ons spel weer op. Er werd ruimte gevonden op de flanken. Kevin, “dea Broene”, kwam uitstekend uit de voeten met zijn 2 scherpe voorzetten vanuit links. Stannaldo kreeg zelfs de kans van zijn leven voor open doel maar tevergeefs. Het besef dat wij heel aardig kunnen voetballen kwam in zekere mate terug, alleen weer te laat. De eerste helft werd uiteindelijk een feit; 4-0 (30e minuut).

In de 2e helft probeerden wij het een en ander maar tevergeefs. Op een kans van Edvin na, gestopt door de keeper. Sun werd nog hardhandig gevloerd na een gewonnen kopduel op het middenveld. Maar goed; ik zou ook hardhandig worden als ik een kopduel verlies van een Aziaat met een lengte van 1m76. Met behulp van de ervaren tegenstanders stond ik binnen de kortste keren op de benen. De wedstrijd was ten einde; en wij hebben met veel verdriet met 6-0 verloren.

John constateerde het al; wij werken heel hard, absoluut maar het is nog altijd de kunst deze inzet te veranderen naar een goed resultaat. Mocht ik nog iets willen toevoegen; ondanks dat we “duchtig” laatste staan is de trainingsopkomst nog altijd hoog en is de sfeer nog altijd positief. Verder wil ik dit verslag afsluiten met lovende woorden voor onze interim keeper Nellie, die zijn VVV vlam uitstekend heeft laten branden onder de lat. Ik heb hem ooit op de O2 tribune meegemaakt; geloof me, zelfs jongens uit vak410 zouden zenuwachtig worden. En afgelopen zondag heeft’ie laten blijken dat je ook in de 16 niet tegenover hem wilt staan. Chapeau. Man of the match, by far.

Geen zaag v/d wedstrijd deze keer, geen felle duels gezien in mijn optiek. Dus komende zondagen zijn de 2 zagen te verdienen. Vitesse’08 2 in onze tegenstander. “Màk ow bors ma naat”.

Uw correspondent

Loempia Le